دشت خوی در شمال باختر کشور و در شمال استان آذربایجان غربی گسترده شده است. این منطقه جزو مناطق سرد و خشک محسوب شده و میانگین بارندگی آن 344 میلی متر است. هدف از این پژوهش بررسی وضعیت هیدروشیمیایی منابع آب زیرزمینی دشت خوی، از نظر تعیین آلودگی آرسنیک در مناطق مختلف دشت است. با توجه به نتایج تجزیه های هیدروشیمیایی از 36 نمونه آب زیرزمینی دشت خوی، مقادیر عنصر آرسنیک در برخی مناطق دارای غلظت بالاتر از حد استاندارد سازمان بهداشت جهانی (WHO) برای آب شرب است. در نمونه های تجزیه شده، به سوی خاور و جنوب خاور منطقه مورد مطالعه، غلظت آرسنیک افزایش نشان می دهد. بر پایه تجزیه خوشه ای، نمونه های تجزیه شده در سه خوشه قرار گرفته اند. هر کدام از خوشه ها با توجه به محتوی عناصر سنگین از جمله آرسنیک و آهن نیز به زیرگروه های دیگری تقسیم شده اند. در ماتریس ضریب همبستگی، آرسنیک همبستگی مثبتی با آهن، مس، سدیم، کلر، سولفات و EC نشان می دهد. همبستگی بالای آرسنیک با آهن و مس نشان دهنده تاثیر بالای اکسیدها و هیدروکسیدهای این عناصر در جذب آرسنیک در رسوبات و همراه بودن آنها را در رسوبات و به تبع آن در آب است. بیشترین اشباع شدگی آرسنیک به ترتیب برای ترکیبات FeAsO4:2H2O و Ca3(AsO4)2:4H2O را نشان می دهد که روند تغییر شاخص اشباع برای این دو ترکیب نیز مشابه است و تقریبا از مناطق تغذیه به سوی مناطق تخلیه آب زیرزمینی افزایشی است. بر پایه روش تجزیه فاکتوری، سه عامل اصلی موثر بر هیدروشیمی منطقه مورد شناسایی قرار گرفت. در عامل نخست کلر، سدیم، سولفات، پتاسیم، آرسنیک، مس، آهن و هدایت الکتریکی موثرند که در واقع این عوامل منشا زمین زاد دارد. با توجه به نتایج حاصل می توان گفت منشا آرسنیک منطقه مورد مطالعه زمین زاد (geogenic) است و مربوط به عوامل زمین شناسی، سنگ ها و رسوبات حاصل از فرسایش این سنگ هاست. با این وجود می توان گفت انحلال کانی های موجود در سازندهای میوسن (مارن، شیل و ماسه و کنگلومرای قرمز) و پلیوسن (کنگلومرای با میان لایه های مارن و ماسه) بر آرسنیک آب زیرزمینی این ناحیه تاثیر داشته است.

منطقه مورد مطالعه در شمال خاوری تکاب به عنوان بخشی از مجموعه دگرگونی تکاب شامل سنگ های دگرگونی مختلف همانند شیست های رسی، ارتوگنیس، متابازیت ها و متااولترامافیک ها و مرمر است. این سنگ ها بخشی از پوسته قاره ای ایران زمین هستند که بر اثر عملکرد فازکوهزایی پان آفریکن در پروتوروزوییک پایانی-کامبرین آغازین دگرگون و دگرریخت شده اند و بر اثر عملکرد فاز کوهزایی آلپ پایانی در ترشیاری، توسط توده های نفوذی بسیاری با ترکیب حدواسط تا اسیدی مورد هجوم قرار گرفته اند. بر پایه داده های ژئوشیمیایی، سنگ مادر ارتوگنیس های کوهستان بلقیس پتاسیم بالاست و به سری ماگمایی کالک آلکالن تعلق دارد و فرایند های تفریق بلوری و آمیختگی ماگمایی نقش بسزایی در تحول آن داشته است. الگوی تغییرات عناصر کمیاب بهنجار شده با کندریت و گوشته اولیه نشان دهنده غنی شدگی این سنگ ها از LREE و LILE، تهی شدگی آنها از HREE و HFSE و وجود بی هنجاری های منفی Eu, Nb, Ti, Ba, Sr, P در بیشتر نمونه هاست که این در کنار موقعیت نمونه ها در نمودارهای تمایز محیط زمین ساختی و نیز میزان پایین TiO2 و P2O5 همراه با نسبت پایین Nb/Zr نشان از شکل گیری سنگ های مورد مطالعه در محیطی مرتبط با فرورانش و حاشیه فعال قاره ای تا محیطی برخوردی دارد. همچنین شواهدی همچون نسبت La/Nb بزرگ تر از 1 نمونه های مورد مطالعه، مقدار به نسبت بالای نسبت هایZr/Nb (14. 7), Th/Nb (1. 5), Ba/Nb (58), La/Nb (3) و Ti/Zr (14. 9)، نسبت های (La/Sm)n, Nb/Ce که به مقادیر ارائه شده برای پوسته (به ترتیب برابر با 23/0 و 52/4) بسیار نزدیک است (به طور میانگین برابر با 24/0 و 76/3)؛ همگی منشأ گوشته ای محض را برای نمونه های مورد مطالعه رد می کنند و به نظر می رسد تلفیقی از ماگماهای پوسته ای و گوشته ای در تکوین این نمونه ها دخیل بوده است. همه این ویژگی های ژئوشیمیایی در کنار رخنمون سنگ های افیولیتی و زمین درزهای کهن (سرپانتینیت ها، متامافیک و متا اولترامافیک ها) در پیرامون این سنگ های دگرگونی درجه متوسط تا بالا نشان می دهد که پس از پایان فرورانش سنگ کره اقیانوسی، رژیم برخوردی در منطقه حاکم شده است.

اطلاعات اندک در ارتباط با تنوع ژنتیکی قارچ های بیماری زای گیاهی از مهمترین عوامل محدود کننده برنامه های اصلاحی می باشد. این تحقیق در سال های زراعی 84-1383 با بیست و دو جدایه Fusarium solani عامل پژمردگی و پوسیدگی خشک سیب زمینی که از مزارع و انبارهای سیب زمینی استان های خراسان رضوی و شمالی به دست آمده بود، انجام شد. جدایه های مذکور به روش آلوده سازی خاک، فرو بردن ریشه گیاهچه های رقم آگریا در سوسپانسیون اسپور، مایه زنی غده های این رقم با سوسپانسیون اسپور و مایه زنی غده ها با قطعه ای از محیط کشت حاوی قارچ، بیماری زایی اثبات گردید. به منظور مطالعه تنوع موجود در کلاستر ژنی DNA ریبوزومی بیست و دو جدایه استان های خراسان رضوی و شمالی و شش جدایه استان های تهران، همدان و اردبیل با استفاده از روش PCR-ribotyping، تفاوت طول مناطق اینترونی در برگیرنده قطعه کوچک DNA ریبوزومی مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، با استفاده از دو آنزیم EcoRI و HaeIII تنوع موجود در توالی این منطقه بررسی شد. نتایج نشان داد که همه جدایه های گرفته شده از غده رقم آگریا باعث پوسیدگی خشک و 28 درصد از آنها سبب پوسیدگی نرم غده ها شدند و همچنین 76 درصد جدایه ها علایم پژمردگی آوندی را در گیاهان رقم آگریا ایجاد کردند. با استفاده از تکثیر منطقه rDNA-ITS قارچ F.solami، جدایه های مورد بررسی در دو گروه ITS تیپ 1 و ITS تیپ 2 تفکیک شدند. آنزیم برشی HeaIII نسبت به EcoRI، چند شکلی بهتری را در تعداد و طول قطعات حاصل از هضم نشان داد. همچنین، در این بررسی مشخص شد که تکنیک PCR-ribotyping در تفکیک گروه ها، بین مناطق جغرافیایی و قدرت بیماری زایی جدایه ها ارتباطی را نشان نمی دهد.

«مسیرهای محتمل در عرفی شدن ایران» تلاش دارد تا با تعیین جایگاه بحث در ادبیات عرفی شدن، راه خویش را از تاملات پراکنده و اهتمامات و دغدغه های دیگر در این باب متمایز سازد. بررسی عرفی شدن ایران به مثابه یک فرایند محتمل، مستلزم برداشتن سه گام تمهیدی است: 1. داشتن تصویری گویان از «بستر وقوع»؛ 2. تعریفی روشن و ممیز از این «پدیده» و بالاخره 3. وارسی و نقد «ایده های طرح» درباره عرفی شدن ایران. مدل ارایه شده درباره عرفی شدن ایران، مدعای اصلی و محصول نهایی این تلاش است که حاوی اشاراتی است به: 1. عوامل موثر بر این فرایند در چهار سطح کلان، میانه، خرد و خود دین؛ 2. شاخص های تفصیل یافته هر کدام و 3. مسیر و روند وقوع آن ها.